Sobolew

Sobolew – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie garwolińskim, w gminie Sobolew.  

 

Współrzędne miejscowości

N 51.736339

E 21.663245

 

Trudno znaleźć jakiekolwiek informacje o dworku w Sobolewie. Gdyby nie piękna, kasztanowa aleja można by sądzić, że nigdy nie istniał. 

 

 

Aleja jednak jest i prowadzi wprost do tego oto domu:

 

 

Czy i w jakim stopniu ma on związek z dawnym dworem, nie wiem. Ale tak na pierwszy rzut oka to wygląda całkiem jak mały dworek.

Pierwsza wzmianka o wsi pochodzi z „Liber beneficiorum”. Była ona wówczas własnością Jana Ciołka z Żelechowa, i należała do parafii Maciejowice oraz biskupstwa Krakowskiego. Wieś płaciła dziesięcinę biskupowi Krakowskiemu.

 

W Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego. Warszawa 1880 – 1902 znajduje się zapis: „Osada Sobolew leżąca przy stacji drogi żelaznej Warszawsko – Lubelskiej i przy drodze bitej, łączącej Żelechów i Macjejowice rozwija się stosunkowo najdalej ze wszystkich osad w powiecie garwolińskim. Sobolew może najpierw stać się oficjalnie miastem. W 1921 r. w osadzie Sobolew przy stacji żyło blisko tysiąc mieszkańców w tym 420 chrześcijan i 560 wyznania mojżeszowego.” 

 

 

Budynek stacji kolejowej w Sobolewie przenosi nas w dawne czasy.

 

 

Czas jakby w miejscu się zatrzymał….. w środku również….

 

 

Teren otaczający stację stanowił las należący do folwarku Sobolew. Właściciel folwarku korzystając z tego, że we wsi powstała stacja kolejowa, rozparcelował grunta na działki budowlane. W ten sposób powstało osiedle nazwane początkowo Sobolew – place. Taką nazwę nosiło jeszcze w aktach urzędowych z 1919 r. Z chwilą przeprowadzenia linii kolejowej, po skasowaniu stacji pocztowej na trakcie Warszawa – Lublin w Gończycach założono urząd pocztowy przy stacji w Sobolewie. Około 1880 r. doprowadzono drogę bitą do stacji Sobolew. W 1913 r. osiedla dookoła stacji były dość liczne, chociaż zwartą linię stanowiły tylko domy położone w pobliżu stacji kolejowej przy dzisiejszej ulicy Kościuszki. Począwszy od 2 poł. XIX w. osada Sobolew zaczęła rozwijać się szybciej, dzięki traktowi handlowemu, który prowadził do Wisły łącząc Podlasie z ziemią radomską. Znaczny wpływ miała także nowo wybudowana linia kolejowa tak zwana wiedeńsko – petersburska, która przechodziła przez osadę Sobolew. 

 

 

Obecnie jest to trakt Warszawa – Lublin. Na pocz. XX w. majątek należał do rodziny Łaskich. Po parcelacji resztówkę po nich kupili przed I Wojna Światową Franciszek i Julia Świderscy. W 1944 r. w dworku stacjonował sztab rosyjski, dom został zdewastowany (palono wszystkim, co nadawało się do spalenia, łącznie z balustradami, nadwyrężono więźbę dachową). Zaraz po wojnie dwór z powodu zniszczeń został rozebrany.

 

We wsi Sobolew znajduje się drewniany kościółek stanowiący zabytek polskiego budownictwa sakralnego i znajdujący się pod opieką urzędu konserwatorskiego. Został on zbudowany w roku 1708 jako kaplica, a następnie rozbudowany po stworzeniu w Sobolewie odrębnej parafii, co nastąpiło w 1929 roku.

 

 

Legenda głosi, iż kaplica, a potem kościół powstały w miejscu uznanym za cudowne, gdzie następowały uzdrowienia ludzi chorych i kalekich. Legenda ta była znana jeszcze w latach międzywojennych.

 

 

Można w nim zobaczyć:

– późnogotycką figurę Chrystusa Ukrzyżowanego z I połowy XVI wieku

– chrzcielnicę z XVII wieku

obraz Matki Boskiej Niepokalanie Poczętej z XVII wieku

– rzeźby barokowe św. Pawła i św. Piotra z XVIII wieku