Burzec

Cel podróży: park dworski z XIX,XX wieku

Burzec – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie łukowskim, w gminie Wojcieszków.

Współrzędne miejscowości
51°47′15″N
22°15′38″E

Burzec na mapach google

Wieś szlachecka położona była w drugiej połowie XVI wieku w ziemi stężyckiej. W latach 1954–1961 wieś należała i była siedzibą władz gromady Burzec, po jej zniesieniu w gromadzie Wojcieszków. W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do ówczesnego województwa siedleckiego.

Do rejestru zabytków pod numerem 361 z 31.12.1983 wpisany jest park dworski z XIX,XX wieku. Jest to park krajobrazowy na planie czworoboku. Zajmuje powierzchnię 4,73 ha. Od północy otaczają go stawy, od zachodu i południowego zachodu grunty orne, od wschodu graniczy z terenami zespołu folwarcznego. Sam XVIII-wieczny dwór został całkowicie przebudowany w 1964 roku. Mieści się w nim szkoła podstawowa, kultywująca dawne tradycje i opiekująca się miejscami związanymi z Noblistą.

Jest wiele różnych wersji na temat nazwy miejscowości. Jedna mówi, iż w Burcu było wiele nagłych burz i stąd ta nazwa. Druga zaś opowiada , że ponoć jej nazwa wzięła się od określenia nurkującej dzikiej kaczki, którą zwano ,,burką”. W jeszcze innych opowiadaniach, Burzec oznacza ziemię od Jeleńca po Bystrzycę porośniętą lasami. Burzec często występuje w zapiskach – oznaczał zapewne „mały bór”. Burze to miejsce po wykarczowanym borze.

Legenda o powstaniu nazwy wsi „BURZEC”

Otóż, pewnego lata nadciągnęła straszna burza, która łamała drzewa i wyrywała je z korzeniami. Wyniszczyła ona sporą przestrzeń lasu, a gdy ludzie zaczęli budować swe domy w miejscu, gdzie kiedyś rósł las, nadano temu miejscu (polance) nazwę Burzec, a późniejszej osadzie (wiosce) także. Stąd wywodzi się nazwa miejscowości.

Burzec to miejscowość z bardzo bogatą historią. Przez pewien czas po ślubie mieszkali tu późniejsi właściciele Tuchowicza Joachim i Rozalia z Dmochowskich Hemplowie – tu rodziły się ich najstarsze dzieci. W roku 1818 w Burcu urodził się Jan Hempel – inżynier górnik, naczelnik górnictwa w Królestwie Polskim. W dwudziestoleciu międzywojennym w miejscowym dworze mieszkał z rodziną Stefan Dmochowski, kuzyn Henryka Sienkiewicza i brat Romana Dmochowskiego, właściciela majątku Sarnów. W Potopie, powieści autorstwa Henryka Sienkiewicza, wieś Burzec wymieniona jest w rozdziale jedenastym jako należąca do rodu Skrzetuskich. Miejsce uwiecznione w powieści upamiętnia m.in głaz pod sienkiewiczowskimi lipami oraz stawy burzeckie noszące nazwy bohaterów sienkiewiczowskich.

Wierni Kościoła rzymskokatolickiego należą do parafii pod wezwaniem Jezusa Chrystusa Ukrzyżowanego w Szczałbie.

Mapa naszych podróży

Gdy oddalisz mapę zobaczysz co ciekawego zwiedziliśmy w pobliżu.
Kliknij w znacznik a mapy google wskażą ci drogę