Samoklęski
Późniejszy właściciel Samoklęsk – znany pisarz Józef Weyssenhoff rozbudował w 1883 roku dwór, dodając boczne piętrowe ryzality, zwieńczone pośrodku trójkątnymi frontonikami. Przekształcił też park, w którym do dziś zachował się piękny starodrzew, w tym pomnikowe okazy buka zwyczajnego, jesionu zwyczajnego i dębu szypułkowego.
Drogę z Samoklęsk do Kozłówki wyznacza stara aleja lipowa, a w kierunku położonych na wschodzie Lasów Kozłowieckich (objętych ochrona w ramach Kozłowieckiego Parku Krajobrazowego) prowadzi aleja lipowo-kasztanowa.
W chwili obecnej dwór pozostaje w rękach prywatnych i wstęp na jego teren jest wzbroniony. Z daleka widać, że trwają prace remontowe.
W zamyśle właściciela jest utworzenie we dworze centrum szkoleniowego oraz dobudowanie hotelu w stylu podobnym do dworu.
Drogę z Samoklęsk do Kozłówki wyznacza stara aleja lipowa, a w kierunku położonych na wschodzie Lasów Kozłowieckich (objętych ochrona w ramach Kozłowieckiego Parku Krajobrazowego) prowadzi aleja lipowo-kasztanowa.
Z dawnego zespołu folwarcznego zachowało się jeszcze osiem różnych obiektów, z których najstarsza jest była oranżeria (przebudowana później na stajnię i oborę), datowana na 1800 rok, czyli czas zakładania parku przez księżnę Czartoryską.
Turyści mogą podziwiać na powierzchni stawów duże skupiska kwitnących roślin wodnych: grzybienia białego, grzybienia północnego i grążela żółtego.
Wędkarze powinni jednak korzystać z innych łowisk w okolicach, z których najpopularniejsze znajdują się w Wólce Krasienińskiej i w Nowym Stawie (stawy Wzory). Nowy Staw, podobnie jak inne leśne osady – Dąbrówka, Kawka, Stary Tartak, to dziś coraz popularniejsze wsie letniskowe, w których wypoczywają lublinianie.