Solec nad Wisłą

 

Zamek solecki, usytuowany na wysokiej skarpie pradoliny Wisły, oddzielony od Solca głębokim wąwozem strzegł nie opasanego murami miasta, przepraw wiślanych oraz komory celnej w pobliskim Kamieniu. Na początku XVIII wieku Starosta Solecki Krzysztof Zbaraski przebudował zamek wprowadzając bastiony jako podstawowe wzmocnienie obronne. Była to jedna z pierwszych tego typu budowli na ziemiach polskich.

Wygląd zamku w połowie XVII wieku opisuje lustracja dokonana w 1653 roku: „W samym prawie mieście, iest wysoko na górze zamek; od rynku row go głęmboki dzieli, na nim most na 2 filarach z cegły, poręcze z obu stron, robotą cudną zrobione; w pośrodku iest wzwod, drugi wchodząc w brąme. W tey turma na wieznie, nad bromą wieza z zeagaręm. Łaznia w ząmku: przy piecu fontana z smokiem z konch abo skorup morskich; w Fontanie wanna miedziana, gradusow 5 z kratką do koła, ławy przy iedney scienie, szafwka z kratą gdzie są czopy spizowe z piwnice przez mur dla liquorum przewiedzione. Podworze szerokie w którym bywał ogrod włoski, w iednym rogu belluarda z ziemi usypan”. 

Z dawnego królewskiego zamku na krawędzi doliny Wisły zachowały się fragmenty murów przyziemia oraz resztki fundamentów. Zbudowany był w tym miejscu przez Kazimierza Wielkiego w XIV wieku, aby strzec przeprawy przez Wisłę. W XV wieku został rozbudowany, a na przełomie XVI i XVII wieku przebudowany na renesansową rezydencję przez K.Zbarskiego. Wtedy też został umocniony bastionami. Zniszczony przez Szwedów w 1655 roku, potem częściowo odbudowany w 1780 roku. Od XIX w. w ruinie. 

Od niedawna można podziwiać wiklinową replikę soleckiego zamku. Stoi ona w sąsiedztwie Gminnego Ośrodka Kultury.

W samy miasteczku jest dużo różnych, ozdobnych form z wikliny. Jedne służą jako osłony doniczek, koszy na śmiecie, inne po prostu jako ozdoba. Generalnie robią bardzo miłe wrażenie jako całość A zamek z wikliny to po prostu mistrzostwo sztuki wikliniarskiej.