Biała Podlaska

 

Aleksander Ludwik Radziwiłł w XVII wieku nadał osadzie prawa miejskie i rozpoczął budowę wspaniałego zamku. Położony jest na zachód od rynku, otoczony fortyfikacjami ziemnymi i fosami, rozplanowanymi w oparciu o zabagnioną dolinę rzeki Krzny od południa. Wjazdu do zamku strzegł most zwodzony przez fosę. Na dziedziniec zamkowy wiodła brama wjazdowa oraz ćwierć kolista szyja brama z wieży. W głębi znajdował się wspaniały pałac z bocznymi oficynami, zamykającymi całość założenia w podkowę. Niestety, późno renesansowy pałac, wzniesiony po 1622 roku, według projektu muratora lubelskiego Pawła Negroniego, nie zachował do naszych czasów.Król Stanisław Radziwiłł opowiedział się za stronnictwem Sasów, za co 1706 roku wojska króla szwedzkiego Karola XII zajęły miasto i spaliły zamek. Odbudową zniszczonej rezydencji zajęła się żona Karola – Anna z Sanguszków Radziwiłłowa.

 

 

Trzy oficyny – wybudowane na początku XVIII wieku, flankujące dawny dziedziniec paradny, zamieniony w XIX wieku na park miejski.

Wieżyczka wschodnia – wzniesiona w połowie XVII wieku, wolno stojąca na terenie parku, posiadająca dwie kondygnacje i nakryta dachem namiotowym z wewnętrzną kopułą.

Był jeszcze późnorenesansowy pałac wzniesiony w 1622 roku, który nie zachował się do naszych czasów. Cały zespół zbudowano na planie gwiazdy pięcioramiennej, z pięcioma bastionami otoczonymi fosą i wałem ziemnym.

Pod całym zespołem rozciągają się głębokie lochy , zbudowane w połowie XVIII wieku przez księcia Hieronima Radziwiłła zwanego „Okrutnym Księciem”. W 1706 roku wojska szwedzkie zajęły Białą Podlaską i spaliły pałac w odwecie za poparcie stronnictwa Sasów przez Radziwiłłów. Rezydencję odbudowała Anna z Sanguszków Radziwiłłowa. Ostatnim włascicielem majątku, już po rozbiorach, był Dominik Radziwiłł, który zginął w kampanii napoleońskiej w 1813 roku. Dominik nie miał zbyt wiele czasu by zajmować się swoim majątkiem i częściowo rozdał go swoim bliskim i znajomym, a resztę zagrabiły wojska rosyjskie w 1812 roku. Obecnie w Wieży Wjazdowej mieści się Muzeum Południowego Podlasia, a w oficynach biblioteka, szkoła muzyczna i Miejski Ośrodek Kultury.

Zmierzchało już, gdy kończyliśmy naszą przechadzkę po parku przyzamkowym, stąd i zdjęcia przyciemnione.

Ale nie mogłam sobie odmówić ostatniego pożegnalnego zdjęcia pod bramą wjazdową 🙂