Czemierniki
Wizyta w Czemiernikach zapowiadała się nadzwyczaj interesująco.
Już na początku jechaliśmy wzdłuż długiego muru, okalającego posiadłość zamkową.
Zajechaliśmy pod bramę i tu rozczarowanie: „Teren prywatny – wstęp wzbroniony”
Pogoda także nie sprzyjała zwiedzaniu. Mimo to urzekły nas i budynki i krajobraz wokół nich. Warto było przyjechać.
W roku 1622 Henryk z Dąbrowicy Firlej, biskup płocki, wystawił tu wspaniały pałac i założył tak piękne ogrody, że Czemierniki słynęły w kraju jako jedna z najpiękniejszych miejscowości. Mieszkalna część tego pałacu zbudowaną była w stylu włoskim, a całość stanowiła rodzaj fortecy, opatrzonej bastionami a otoczonej stawem i fosą. W XIX wieku został częściowo przebudowany.
W r. 1624 podczas zarazy w Krakowie przebywał tu czas jakiś Zygmunt z całym dworem. W r. 1813 Czemierniki uległy wielkiej klęsce pożaru i od tego czasu niejednokrotnie pożary to miasto nawiedzały, a szczególniej dały się we znaki w ostatnich kilku latach. W pierwszej połowie bieżącego wieku Czemierniki należały do Radziwiłłów, następnie były własnością Zygmunta Krasińskiego. Za czasów Radziwiłłów urządzał tu gospodarstwo słynny agronom niemiecki Thaer; niedokładnie obeznany z tutejszemi stosunkami, poczynił nakłady, które potem żadnej nie przyniosły korzyści. Około roku 1860 gospodarstwo tutejsze należało do najlepiej urządzonych w kraju, a jego administrator Nozdrowicz otrzymał nagrodę w medalu na wystawie lubelskiej. Hodowla jedwabników była niegdyś w Czemiernikach bardzo rozwiniętą; świadczy dziś o tym wielka ilość drzew morwowych, znajdujących się w miejscowym ogrodzie.
Obecnie w zabudowaniach zachował się między innymi budynek bramny o cechach manierystycznych oraz fortyfikacje bastionowe. W budynkach mieści się Państwowy Dom Dziecka.